Αμελανωτικός σπίλος χοριοειδούς
Ο αμελανωτικός σπίλος χοριoειδούς είναι μια αλλοίωση στο βυθό του ματιού, η οποία ιστολογικά είναι πανομοιότυπη με τους σπίλους ή «ελιές» που συνήθως προκύπτουν στο δέρμα.
Το δέρμα αλλά και το μάτι, εξαιτίας της άμεσης επαφής τους με την ηλιακή ακτινοβολία, έχουν αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας-προστασίας απο τη βλαβερή επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας. Έτσι, στους ιστούς του δέρματος, στην εξωτερική επιφάνεια αλλά και στο χοριοειδή χιτώνα του βυθού του ματιού υπάρχουν τα μελανοκύτταρα, τα οποία περιέχουν τη μελανίνη, δηλαδή την χρωστική ουσία που δίνει τη χαρακτηριστική όψη του μαυρίσματος όταν κάνουμε ηλιοθεραπεία το καλοκαίρι. Η χρωστική αυτή επίσης δίνει το χαρακτηριστικό καστανό χρώμα στην ίριδα των ματιών. Διαταραχές αυτών των κυττάρων μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα την υπερπλασία αυτών, δηλαδή την τοπική αύξηση του αριθμού τους σε κάποια σημεία του δέρματος ή του ματιού, εσωτερικά ή εξωτερικά. Έτσι προκύπτουν οι σπίλοι οι οποίοι είναι καλοήθεις βλάβες αλλά σπανιότερα βέβαια και οι κακοήθεις μορφές τους, τα γνωστά μελανώματα.
Ο αμελανωτικός σπίλος του χοριοειδούς λοιπόν είναι ένας σπίλος χωρίς μελανίνη, άρα το χρώμα του δεν είναι ως συνήθως σκούρο αλλά λευκό ή κιτρινωπό κατά τη βυθοσκόπηση.
Συνήθως έχει σαφή όρια, μπορεί να είναι ελαφρώς υπεγερμένος και σχεδόν ποτέ δεν συνοδεύεται απο συμπτώματα. Η διάγνωσή του γίνεται τυχαία μετά απο οφθαλμολογικό έλεγχο και ακολουθεί συγκεκριμένος απεικονιστικός έλεγχος. Αυτός περιλαμβάνει καταρχάς έγχρωμη φωτογράφηση βυθού, η οποία προσφέρει μια εικόνα αναφοράς για μελλοντική σύγκριση και εξακρίβωση πιθανών μεταβολών των διαστάσεων της βλάβης. Εν συνεχεία, η οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) μπορεί να αναδείξει υπέγερση του μελαγχρόου επιθηλίου και ατροφία των φωτουποδοχέων της όρασης στο σημείο της αλλοίωσης.
Τέλος, σε αμφίβολες περιπτώσεις, εάν η βλάβη έχει ανώμαλα όρια και είναι υπεγερμένη, μπορεί να γίνει αγγειογραφία με φλουρεσκεϊνη ή ινδοκυανίνη, αυτοφθορισμός βυθού αλλά και υπέρηχος, τα οποία θα επιβεβαιώσουν τη διάγνωση και θα προσφέρουν επιπλέον στοιχεία για τον αποκλεισμό την πιθανότητας ύπαρξης κακοήθους μελανώματος.
