Σύνδρομο πολλαπλών εφήμερων λευκών κηλίδων

Το σύνδρομο πολλαπλών εφήμερων λευκών κηλίδων ανήκει σε μια κατηγορία παθήσεων που εμφανίζουν διάσπαρτες λευκές κηλίδες στο βυθό του οφθαλμού. Οι κηλίδες αυτές εντοπίζονται συνήθως στη στοιβάδα του εξωτερικού αμφιβληστροειδούς, του μελαγχρόου επιθηλίου καθώς και λίγο βαθύτερα στο χοριοειδή. Το σύνδρομο είναι γνωστό και με τη διεθνή συντομογραφία MEWDS, απο τα αρχικά Multiple Evanescent White Dot Syndrome. Το σύνδρομο των πολλαπλών εφήμερων λευκών κηλίδων προσβάλλει συνήθως νέες γυναίκες και αφορά στο ενα μάτι. Εκδηλώνεται με μείωση της όρασης συνήθως σύντομη εντός 1-2 ημερών, η οποία μπορεί να διαρκέσει εώς και 8-12 εβδομάδες. Μπορεί ακόμη να περιλαμβάνει φωτοψίες και σκοτώματα στην κεντρική περιοχή της όρασης ή λίγο περιφερικότερα. Συνήθως, δεν απαιτείται θεραπεία αφού το σύνδρομο υποχωρεί απο μόνο του. Στην ίδια οικογένεια παθήσεων (σύνδρομα λευκών κηλίδων) ανήκουν και άλλες οντότητες, όπως το σύνδρομο διεύρυνσης της τυφλής κηλίδας, η οξεία ζωνοειδής εξωτερική αμφιβληστροειδοπάθεια (AZOOR), η πολυεστιακή χοριοειδίτιδα και άλλες. Η αιτιολογία αυτών των νοσημάτων δεν είναι διευκρινισμένη και αυτά θεωρούνται ιδιοπαθή ή αυτοάνοσης αρχής.

Εκτός απο την τυπική μορφή του συνδρόμου των πολλαπλών εφήμερων λευκών κηλίδων, όμως, υπάρχουν και οι άτυπες μορφές χωρίς λευκές κηλίδες στο βυθό. Αυτές οι μορφές είναι και οι πιο δύσκολες στη διάγνωση, γιατί μπορεί να μην γίνουν αντιληπτές κατα τη βυθοσκόπηση και απαιτούν ειδικές απεικονιστικές εξετάσεις. Αυτές, όμως, είναι απαραίτητες για την τεκμηρίωση της διάγνωσης ακόμα και των τυπικών μορφών του συνδρόμου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, βοηθάει πολύ ο αυτοφθορισμός, ο οποίος αποκαλύπτει τις κηλίδες που δεν φαίνονται με τη βυθοσκόπηση.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επιπλεόν, η OCT μπορεί να δείξει διάσπαση των φωτουποδοχέων, των μικρών τμημάτων που είναι υπεύθυνα για την μετατροπή του φωτός σε ηλεκτρικό ερέθισμα στην ωχρά κηλίδα.

Η ψηφιακή φλουροαγγειογραφία τέλος, βάζει τη σφραγίδα διαγνωστικά με χαρακτηριστικά ευρήματα.

Μετά τη διάγνωση διαβεβαιώνουμε τον ασθενή για τον καλοήθη χαρακτήρα της πάθησης και εξηγούμε οτι δεν απαιτείται θεραπεία. Η νόσος σταδιακά και εντός 8-12 εβδομάδων υποχωρεί πλήρως και συνήθως δεν έχει υποτροπές κατά 90%. Επομένως, συστήνουμε παρακολούθηση με αυτοφθορισμό και OCT, όπου αναμένουμε αποκατάσταση των ευρημάτων με υποχώρηση των κηλίδων και αποκατάσταση των φωτοϋποδοχέων στην ωχρά.