Περιγραφή
Συλλογή υγρού κάτω απο την ωχρά κηλίδα. Διακρίνονται 2 μορφές:
- οξεία μορφή
- χρόνια μορφή, είτε με πολλαπλές υποτροπές είτε με ένα επεισόδιο που επιμένει για περισσότερο απο 4-6 μήνες χωρίς απορρόφηση του υγρού. Συνοδές διαταραχές του μελαγχρόου επιθηλίου που βρίσκεται κάτω απο τον αμφιβληστροειδή.
Καταστάσεις με τις οποίες μπορεί να συνδυαστεί
- Η κεντρική ορώδης χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια σχετίζεται με λήψη κορτιζόνης απο το στόμα,
- χρόνιο άγχος ώς επι το πλείστον σε νέας ηλικίας άτομα, με προσωπικότητα τύπου Α (φιλόδοξα και δραστήρια άτομα, τελειομανή με μεγάλο φόρτο εργασίας)
Συμπτώματα – Κλινική Εικόνα
- Παραμόρφωση των ειδώλων,
- θόλωση κεντρικής όρασης (οδήγηση, διάβασμα).
Διάγνωση - Εξετάσεις
Η διάγνωση γίνεται καταρxάς με βυθοσκόπηση στη σχισμοειδή λυχνία. Κατόπιν, ακολουθεί ο αυτοφθορισμός του βυθού, ειδική απεικόνιση για την εντόπιση χρόνιων αλλοιώσεων στο μελάγχρουν επιθήλιο καθώς και την ανάδειξη περιοχών με πιθανή ύπαρξη υγρού.
Η οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) είναι απαραίτητη εξέταση για την ανάδειξη του υγρού και την ποσοτική μέτρηση του αυξημένου πάχους της ωχράς. Μια ειδική μορφή OCT με δυνατότητα απεικόνισης αυξημένου βάθους (enhanced depth imaging-EDI) μπορεί να απεικονίσει το πάχος του χοριοειδούς χιτώνα που βρίσκεται στο υπόβαθρο και συνήθως είναι αυξημένο. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στη διάκριση της νόσου απο άλλες με παρόμοιες εκδηλώσεις.
Η φλουροαγγειογραφία θα δείξει το σημείο διαρροής του υγρού, το οποίο μπορεί να είναι πολλαπλό.
Σε χρόνιες περιπτώσεις η αγγειογραφία με ινδοκυανίνη θα δείξει τυχόν χοριοειδικές υπερδιηθήσεις και αλλοιώσεις στο μελάγχρουν επιθήλιο. Αυτό βοηθάει περαιτέρω στη διάγνωση και στο σχεδιασμό της αντιμετώπισης.
Αντιμετώπιση
- Συντηρητική
- Η κεντρική ορώδης χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια συχνά υποχωρεί απο μόνη της σε διάστημα 4-6 μηνών, ιδίως αν πρόκειται για το πρώτο επεισόδιο. Φαρμακευτικά έχει δοκιμαστεί και η ριφαμπικίνη, η οποία είναι μια ουσία που δίδεται στη θεραπεία της φυματίωσης. Ο μηχανισμός δράσης της πιθανολογείται οτι εδράζεται στην μείωση των επιπέδων της κορτιζόλης στον οργανισμό, τα υψηλά επίπεδα της οποίας ενοχοποιούνται στην παθογένεια της νόσου.
- Επεμβατική
- Σε περιπτώσεις όπου το υγρό δεν απορροφάται μετά απο το ανωτέρω διάστημα, τότε η θεραπεία εκλογής είναι η φωτοδυναμική θεραπεία. Πρόκειται για ενα ειδικό laser που γίνεται μετά απο την ενδοφλέβια έγχυση μιας ειδικής φωτοευαίσθητης ουσίας. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο ειδικό τμήμα των επεμβάσεων.
Αντιμετώπιση
- Συντηρητική
- Η κεντρική ορώδης χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια συχνά υποχωρεί απο μόνη της σε διάστημα 4-6 μηνών, ιδίως αν πρόκειται για το πρώτο επεισόδιο. Φαρμακευτικά έχει δοκιμαστεί και η ριφαμπικίνη, η οποία είναι μια ουσία που δίδεται στη θεραπεία της φυματίωσης. Ο μηχανισμός δράσης της πιθανολογείται οτι εδράζεται στην μείωση των επιπέδων της κορτιζόλης στον οργανισμό, τα υψηλά επίπεδα της οποίας ενοχοποιούνται στην παθογένεια της νόσου.
- Επεμβατική
- Σε περιπτώσεις όπου το υγρό δεν απορροφάται μετά απο το ανωτέρω διάστημα, τότε η θεραπεία εκλογής είναι η φωτοδυναμική θεραπεία. Πρόκειται για ενα ειδικό laser που γίνεται μετά απο την ενδοφλέβια έγχυση μιας ειδικής φωτοευαίσθητης ουσίας. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο ειδικό τμήμα των επεμβάσεων.
- Χρονοδιάγραμμα
Συνήθως μια συνεδρία φωτοδυναμικής οφείλει να είναι αρκετή. Ενίοτε όμως δεν συμβαίνει αυτό και απαιτείται επανάληψη της θεραπείας, όχι πάντως σε διάστημα μικρότερο των 3 μηνών.Φωτοδυναμική θεραπεία στην αρχή σε πολύποδες και RAP, εω συνεχεία εφόσον απαιτείται μετά απο 3μηνο. - Επιπλοκές
Μετά τη θεραπεία, σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να συμβεί μείωση της όρασης που διαρκεί λίγες εβδομάδες και επανέρχεται. Στην κεντρική ορώδη πάντως η επιπλοκή αυτή είναι εξαιρετικά σπάνια, εφόσον η θεραπεία γίνει με τον ενδεδειγμένο τρόπο. - Αποτελέσματα θεραπείας
Συνήθως πολύ καλά, ανάλογα βέβαια με τη μορφή της νόσου, όπου σε χρόνιες περιπτώσεις με αλλοιώσεις του μελαγχρόου επιθηλίου έχουμε μόνιμες διαταραχές στην όραση που δεν διορθώνονται πλήρως με την θεραπεία. - Πρόγνωση
Η κεντρική ορώδης χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια έχει καλή πρόγνωση σε οξείες περιπτώσεις με ένα ή λίγα επεισόδια. Σε χρόνιες περιπτώσεις με διάχυτη επιθηλιοπάθεια του μελαγχρόου επιθηλίου η πρόγνωση είναι επιφυλακτική, ιδίως εάν οι μόνιμες βλάβες αφορούν το κέντρο της ωχράς.
